Sapukay op naar 25 jaar !

•  Afdrukken

Inderdaad, in 1996 droomden een paar vrouwen en een man van een solidariteitskoor naar het voorbeeld van het Woshkoor uit Heist-op-den-Berg.

En ze droomden zo hard dat de droom zich in maart 1996 tot de werkelijkheid bekende in het prille Sapukay, naar het Argentijns begrip dat één van de dromers meebracht van een reis.

En wie de klanken opving doorheen de muren van de wisselende repetitielokalen, werd aangestoken en kwam erbij zodat de partituren zich langzaamaan in vier stemmen konden verklanken. En er kwam maar geen eind aan de groei. Wie ging, gaf de estafettestok door aan wie kwam. En kijk en hoor nu eens!

Het bruist, het gonst, het roezemoest, het zwijgt nooit helemaal, en vooral, het zingt zo enthousiast en gedreven dat het werkt als de rattenvanger van Hamelen. Eerst werd er gerecruteerd uit Groot Gent, maar nu komen sommigen al vanuit Hoboken, Zelzate, Wachtebeke, Wetteren, helemaal naar Merelbeke om er te zingen als ademen op muziek. En er wordt gezorgd dat onze zorgen voorbijgaan. Gebrek aan tenoren? Geen nood. Wachten op hoogtij en de tenoren spoelen wel aan. Te weinig bassen om de fa-sleutel open te breken? De tijd brengt weer soelaas in de vorm van diepe stemmen. Zo wordt ook de klank van de begeleiding alsmaar rijker. We droomden van viool en cello, van een basklarinet, etnische en andere percussie. En zie, en hoor: het is er allemaal gekomen. Wie niet zoekt, vindt vanzelf.

De motieven worden niet altijd uitgesproken, maar ze weerklinken vanzelf als de stem en het instrument zich ten dienste stellen van het grote geheel. Het eindresultaat is altijd groter dan de som van de delen. En zo maakt Sapukay  haar Argentijnse naam waar: via zang een boodschap van vrede en vriendschap doorgeven.

Het geheim van Sapukay? Gewoon zichzelf blijven. Dat kan alleen als de dirigenten het voorbeeld geven. En of ze dat doen? Bruno De Smet wil niets liever dan dat iedereen de repetities gedisciplineerd meemaakt. Daarbij vergeet hij al eens vaker dat hij door zijn bijna-dansend dirigeren eerder een Afrikaans gospeleffect veroorzaakt dan een statische radiokoorbelevenis. Daarom vult Eva Quintelier hem zo mooi aan. Eva ziet en hoort alles. Ze beschikt daarbij over dat zeldzame talent om iedereen prompt tot de orde te roepen. Bruno ook, maar, hij sluit al eens vaker de ogen en geniet van het gratis concert dat we hem geven.

Wie goed naar ons kijkt en luistert, zal ervaren dat Sapukay meer is dan een verzameling zangers. Dit zijn mensen die het beste in zichzelf en de anderen vinden door het zingen van liederen die meer zijn dan een melodie en wat woorden. Hier wordt gezongen voor een wereld die nog moet openbreken. Waarvoor nog moet gestreden.

Iedere dag. Tot niemand meer hoeft te roepen om zijn rechtvaardig deel van de koek.

e.d.